Gülhan Gürbüz: KISKANIRIM – Muğla Gazetesi

Hani sen hep benimdin, yalan mıydı sözlerin?

Kıskanırım ellerden, başkasını saralı. 

Silinir mi sanırsın, kalbimdeki izlerin. 

Kıskanırım dillerden, el hatrını soralı. 

Saçlarını okşayan, nazlı seher yelinden. 

Gül tenine dokunan,  zülüflerin telinden. 

Seni benden ayıran, zalim gurbet elinden. 

Kıskanırım yollardan, ele vardın varalı. 

Başka gözlere değen; kipriğinden, kaşından, 

O ellerle yediğin; ekmeğinden, aşından. 

Koşup silemediğim, bir kaç damla yaşından. 

Kıskanırım sellerden, gözünde yaş göreli. 

Kim görür benden başka, gönlündeki kederi. 

Paylaşalım isterim, bahtımdaki kaderi.

Yâr senden gayrısının, yoktur bende ederi. 

Kıskanırım yıllardan, kader ağın öreli. 

Bir mahsun bakışına, uykularımı böldüm. 

Sen aklıma düştükçe, kah ağlayıp kah güldüm. 

Gittiğin günden beri; sen bir, ben hergün öldüm. 

Kıskanırım kollardan, el koynuna gireli. 

                                    Gülhan Gürbüz